گلاب مایعی است که از گل سرخ استخراج می شود .
این مایع معطر از تقطیر گل های درختچه ی گل محمدی سرخ رنگ به دست می اید .
ایرانیان اولین افرادی بودن که از قدیم به ویژگی های درمانی و خوراکی ان پی برده بودند .
ایران مبدا تولید گلاب بوده و موطن اصلی ان هم ایران است .
در ایران مناطقی مثل قمصر و دیگر توابع کاشان سابقه دیرینه در تولید گلاب دارند .
روش های مختلفی برای تقطیر وجود دارد که شامل :
روش تقطیر با اب
روش تقطیر همزمان اب و بخار
روش استخراج با حلال
جوشاندن گل ها در اب و سپس خنک نمودن بخارات و جمع کردن ان ها روشی برای تولید گلاب است .
این روش بازده چندان مطلوبی نداشته چون اسانس به علت وجود ترکیبات ناپایدار ، اسیب یا از بین میرود .
در این روش ، میزان فنیل الکل که یک ماده موثر اسانس است حدود 10 برابر بیشتر از روش تقطیر با بخار می باشد .
تولید گلاب به دو روش به عمل می اید :
روش صنعتی
روش سنتی
در روش سنتی گل های سرخ را در دیگ مسی به همراه اب ریخته و به ازای هر یک کیلوگرم از گل سرخ یک لیتر اب میریزند .
سپس درپوشی بر سر دیگ گذاشته و یک واشر پلاستیکی میان دیگ و درپوش قرار می دهند .
درپوش مانع از نشت بخارات می شود . بخارات بعد از عبور از لوله در پاچ می رود .
داخل پاچ ها اب سرد قرار دارد که باعث سرد شدن بخارات و بدست امدن گلاب می شود .
در روش صنعتی ، یک سری ماشین الات پیشرفته وجود داشته که اب و گل سرخ را در داخل
دیگ های استیل می ریزند . بعد از ان با یک حرارت غیر مستقیم که بخار اب است از میان مخلوط اب و گل عبور داده میشود .
به همین شکل گلاب به دست می اید .